Psychoanalytische therapie

Het gaat om het verhelderen van de achtergrond en betekenis van psychische problemen die het dagelijks functioneren van mensen aantasten en hen hinderen in hun relaties. Het gaat ook om het opbouwen van een innerlijke wereld van gedachten, gevoelens en fantasieën waardoor mensen greep krijgen op hun doen en laten. Het gaat altijd over de manier waarop mensen impliciet of expliciet omgaan met zichzelf en de ander. 

Samen met de therapeut ontdekt de cliënt achterliggende gedachten en gevoelens – zoals angst, schaamte, onzekerheid en schuld – die vaak minder bewust zijn, hun wortels in het verleden hebben en leiden tot herhalingspatronen. Soms gaat het ook om het verhelderen en onder woorden brengen van gedrag dat in het geheel niet bewust is  en dat ook niet eerder  geweest is.

Psychoanalytische psychotherapie is een methodische en bewezen effectieve  therapie,  kent verschillende vormen toegespitst op speciale problemen en heeft de ontwikkeling van ieder mens tot uitgangspunt. Tegenwoordig wordt het vaak  Psychodynamische Therapie (PDT) genoemd.

Niet alleen wordt er gestreefd naar verlichting of opklaring van klachten of symptomen. Ook en vooral heeft psychoanalytische therapie tot doel beter opgewassen te raken tegen de onvermijdelijke frustraties en tekorten die het leven kenmerken. Vanuit een doorleefd inzicht kan men meer zaken van zichzelf begrijpen en verwoorden. Psychoanalytische therapie bevordert het vermogen bewuste keuzes te maken op vlak van liefde, relaties, werk, studies of vrije tijd. Samengevat kan ze onze omgang met onze innerlijke wereld en met onze buitenwereld ingrijpend veranderen.

Hoe werkt een psychoanalytische therapie?
In psychoanalytische therapie wordt het psychisch lijden begrepen in verband met de (ook vroegkinderlijke) levensgeschiedenis waarin zich bepaalde patronen herhalen. Ook wordt psychisch lijden er begrepen als een min of meer conflicterend samenspel van innerlijke krachten. Er wordt geluisterd naar verborgen betekenissen en naar onderliggende patronen die ten grondslag liggen aan gedachten, gevoelens, gedragingen. Deze hebben zich grotendeels ontwikkeld in wat we gemaakt hebben van onze eerste contacten en relaties met betekenisvolle anderen.
In psychoanalytische therapie is de patiënt actief en betrokken medespeler in het de hulpverlening, eerder dan dat hij ‘wordt’ behandeld. Hij moet het zelf doen, maar niet alleen: de therapeut gaat samen met hem de soms pijnlijke of moeilijke weg, eerder dan dat hij raad of advies geeft.
Psychoanalytische therapie is gebaseerd op de regel van de vrije associatie: door te vertellen wat er in je hoofd opkomt, ontvouwt zich je eigen verhaal, of bots je op hiaten of tegenstrijdigheden in je verhaal, of voel je dat je blokkeert in je denken en spreken.
In een goed lopende psychotherapie ontwikkelt zich een band met de therapeut waarin zich bepaalde verschijnselen kunnen herhalen. Bedoeling is ook bij de levende werkelijkheid van deze therapeutische relatie stil te staan. Hierbij is immers essentieel om tot een doorleefd inzicht te komen in bepaalde weerkerende patronen en gevoeligheden. Ook kan deze band de mogelijkheid bieden bepaalde positieve emotionele ervaringen op te doen en van daaruit opbouwend verder te werken.